Van de Strade Bianche tot de Mont Ventoux: hoe de Ridley Helium een begrip werd in het peloton

Weinig racefietsen in het peloton komen in de buurt van de reputatie van de Ridley Helium. Al sinds 2008 staat deze fiets aan de absolute top. Cadel Evans veroverde op de Helium de gele trui en later volgden er historische overwinningen in de Toscaanse blubber en op het maanlandschap van de Mont Ventoux. We nemen je graag mee in het roemrijke verleden van ons favoriete lichtgewicht.

We hadden een droom. Anno 2008 reed ene Cadel Evans zijn vierde seizoen bij de Lotto-ploeg. De voormalige mountainbiker had tijdens de Giro van 2002 geproefd van succes in een grote ronde, tot hij in de roze trui een enorme inzinking kende. Bij de Belgische formatie kwam hij elk jaar dichter bij de eindzege in de Tour. Bij zijn vierde deelname moest het gebeuren en speciaal voor Evans kwam Ridley in 2008 met de Helium naar buiten.

De Ridley Helium was het lichtste frame dat wij op dat moment ooit hadden gemaakt. Onze sprinters zoals Robbie McEwen en klassieke renners zoals Leif Hoste verkozen de Noah, maar Evans wilde letterlijk en figuurlijk zo snel mogelijk naar de top. Hij had daarbij wel één eis: “Als je moet kiezen tussen extra gewicht of minder stijfheid, ga dan altijd voor stijfheid!” Het uitgangspunt van de fiets bleef bijgevolg altijd ‘stiffness to weight’. Samen met de veeleisende Australiër ontwikkelden we een frame van 900 gram met ronde, klassieke buizen, een geïntegreerde zadelpen en een gebogen vork. De Helium ISP was geboren.

Het vervolg van het verhaal is bekend. Cadel Evans werd dat jaar tweede in de Tour, maar zou deze in 2011 alsnog winnen. Ook de Helium was klaar voor een lange periode vol succes. Logischerwijze werd de fiets geregeld in een nieuw jasje gegoten. In 2013 volgde de Helium SL, waarbij stijfheid nog steeds prioriteit kreeg en een optimale balans met gewicht werd gevonden. Met een smallere balhoofdbuis, meer stijfheid in de trapas en een nieuwe carbonsamenstelling werd er weer een stap voorwaarts gezet. De geïntegreerde zadelpen verdween dan weer.

De Italiaanse posterboy Filippo Pozzato, de Duitse krachtpatser André Greipel en het Belgische wonderkind Greg Van Avermaet, allemaal kozen ze rond die periode voor de Ridley Helium. Voor de liefhebbers van aluminium kwam er de SLA en met de Helium SLX konden we het gewicht van het frame anno 2017 opnieuw verlagen, met dank aan het vederlichte 60T carbontype. De kabels werden bij de introductie van de SLX geïntegreerd. Bij de opkomst van schijfremmen maakte de Ridley Helium Disc als jongste telg van deze familie haar opwachting.

De Helium was een succes, daar kon niemand naast kijken. In 2016 won Thomas De Gendt een etappe in de Ronde van Frankrijk op de flanken van de Mont Ventoux. De aankomst lag die dag aan Chalet-Reynard en de koning van de lange aanval werd bekroond voor al zijn inspanningen. De Gendt zou altijd een grote fan van de Helium blijven en won in 2019 opnieuw op glorieuze wijze een rit in de Tour.

Net als zijn kameraad De Gendt was ook Tim Wellens een uitgesproken liefhebber van de Helium. In 2019 kreeg hij een speciale bergtrui-versie van deze Helium in de Tour. De Fransman Tony Gallopin was eveneens verliefd op de Helium, die de successen aan elkaar bleef rijgen. Tiesj Benoot won in 2018 de Strade Bianche op deze fiets. Het was de bevestiging dat de Helium veel meer is geworden dan enkel een fiets voor de grote rondes. Ook klassiekers konden op dit type gewonnen worden.

Tot en met 2023 maakten de renners van de Lotto-ploeg de keuze tussen de Noah en de Helium. Hoewel de Noah meer aerodynamisch is, kozen de meeste renners (behalve de jongens uit de sprinttrein) trouw voor de Helium. Ook op onze testevents horen we van onze trouwe klanten altijd hetzelfde verhaal: het rijgevoel is het allerbeste op de Helium. Het is de comfortabele zetel waarin je na al die jaren nog steeds het beste gevoel hebt.